Mini-vakantietje naar de Veluwe

Elk voorjaar maak ik dagfietstochtjes die steeds langer worden naarmate de conditie verbetert maar dit corona-voorjaar is toch wel effe anders.

Omdat mijn fiets niet meer op de trein mag is mijn actieradius kleiner dan anders en een stukkie rijden en spontaan ergens mijn tentje opzetten is er ook niet meer bij. Tijd om een paar daagjes weg te gaan. Alles plannen en ook reserveren is eigenlijk niks voor mij. Het is niet anders en na een paar keer bellen heb ik een tuinhuisje gevonden op de Veluwe in Krachtighuizen. Voor een paar dagen voedsel meegenomen en wat extra dingen die ik niet nodig heb maar zo lijkt het tenminste wat op de dragers.
Dag 1 van Amsterdam via Muiderberg en Almere Haven langs het Eemmeer/Gooimeer, Nijkerkerbrug, langs natuurgebied Arkemheen en via Putten door een stukje bos naar het kleine dorpje Krachtighuizen. Vlak voor Muiden is het fietspad afgesloten vanwege verspreiding coronavirus. Huh? Het moet niet gekker worden… Wat zei Rutte nou? “Neem de fiets!”.

Prima route, deels al erg bekend, deels een beetje saai langs het Eemmeer maar wel stil, lichte tegenwind, heerlijk zonnetje en heel veel knutjes!

Klik op de foto voor vergroting

Dag 2 Een prachtig rondje door de mooie Veluwse bossen. Na al die ritjes door de polder is het zó fijn om door de bossen te fietsen. Soms asfaltpaadjes, dan weer gravelpaadjes dan weer bospaadjes. Ik zuig mijn longen vol lekker ruikende boslucht. Bonus: het is rustig! Af en toe gaat het prettig licht op en neer en jawel tot zelfs 54m hoogte (volgens de grafiek). Op het einde het Solse Gat dat als een soort mysterie daar moet liggen. Als ik er ben ontdek ik dat ik hier al eens eerder ben geweest op mijn tocht naar Berlijn, lang geleden.

Op de plaats van het gat zou lang geleden een klooster hebben gestaan waar heidense priesters een losbandig en liederlijk leven leidden in het heilige woud. Tijdens een kerstnacht stormde en bliksemde het, de bodem opende zich en het goddeloze klooster zonk weg. Een diep en nat gat bleef achter in de aarde. Nog steeds kan men bij volle maan vanaf middernacht tot ochtendgloren de gebarsten klokken van het verzonken klooster horen luiden. Dan ook komen de jammerende geesten van de monniken uit het gat tevoorschijn….

Dit is de verkorte versie van de legende over het Solse Gat, wel een die tot de verbeelding spreekt…

Op dag 3 maak ik nog een prachtig rondje. Langs het echte middelpunt van Nederland.

Het tableau vermeldt: Leg Nederland op de punt van uw vinger, daar waar het in evenwicht ligt, is het zwaartepunt, draaipunt en enig echte middelpunt van Nederland. Op de steen die hier ligt was ooit de volgende tekst te lezen: Til Nederland op aan deze ring en niemand zal het merken.
Ik heb het geprobeerd maar de zwerfkei is niet te tillen, oef!
Via wat omzwervingen kom ik aan het meer in Harderwijk waar moeder gans haar jonkies beschermt en een watervogel zich prima vermaakt met een vis. Hij duikt hem op, laat hem even spartelen in zijn bek, laat hem weer los, duikt onderwater en komt een seconde later meters verder weer boven met de vis in zijn bek. Die zwemt echt pijlsnel onder water! En dat herhaalt zich opnieuw en opnieuw totdat hij de vis kennelijk kwijt is.
De route gaat verder over landweggetjes en vlak langs de Ermelose heide waar in 170 nChr. 6000 Romeinse soldaten hun marskamp opsloegen; dat ik het maar weet want ik zie er niets van terug. Langs de bosrand, over prachtige lanen, door kleine dorpjes en weer door de Leuvenumse bossen. Kom ik ook nog vlak langs de YMCA, ik wist niet dat we die nog hadden…. Ook vandaag is het heerlijk weer, volop zonneschijn en door het frisse windje is het heerlijk om in de zon te fietsen.

Dag 4 Zucht…. terug naar Amsterdam. Opnieuw een heerlijk zonnige dag maar de noordenwind is best stevig en veel te fris eigenlijk. Tot aan Nijkerk mooie paadjes over de Veluwe, daarna zit ik algauw op de winderige dijk op de Zuiderzeeroute en in het pittoreske Spakenburg. Zonder de toeristenmassa is het ook hier aangenaam. In de wind naar het pontje bij Eemdijk waarop niet alleen blikjes fris te koop zijn maar ook aardappelen, uien en eieren. De pontbaas bromt dat ik met pin betaal, hij heeft liever muntjes.
Ik heb genoeg van de noordenwind en fiets via Eemnes en Laren naar Blaricum en omhoog naar de Tafelberg op het heuveltje. Bij de schaapskooi is het druk, elk schaap heeft haar eigen mekkertje, hoog laag chagrijnig vrolijk en schor, het mekkert allemaal door elkaar, heel gezellig! Ik zit alweer op bekend terrein, passeer het ene landgoed na het andere, dwars door Naarden Vesting en dan via Muiderberg – en eindelijk een stukje pittige meewind – terug naar Amsterdam.