Jemig wat is het koud zeg! Overdag een harde koude noord- noordoostenwind, soms met een zonnetje en dan is het even zelfs aangenaam maar die zon is net zo snel weer weg en dan snijdt de wind bijna door mijn hele lijf. Dat is eigenlijk al vanaf het begin zo. En al dat gesnotter onderweg, bakken… ‘s Avonds probeer ik uit de wind te blijven en ga vroeg de slaapzak in voor een nacht die niet warmer is dan 5C, oef! Ik heb het dan wel warm maar als ik eruit moet om te piesen stap ik een ijzigkoude nacht in, soms helder en met sterrenhemel erbij, dat dan weer wel. En ‘s morgens opstaan? Brrrrr….. Kleren eerst opwarmen in de slaapzak… En dan die ijskoude harde wind weer in… Niet gedacht dat ik al die warme kleding nu al nodig zou hebben. Ik heb spijt dat ik m’n beanie heb thuisgelaten, alleen goed voor de noordkaap en Finmarken dacht ik. Nu trek ik de bandana zo ver mogelijk over m’n oren, het helpt maar een beetje, te klein, niet opgewassen tegen de gure wind. Ik ben een bikkel! En poes Happy ook natuurlijk!
Van Friesland naar Groningen naar Duitsland, de route is mooi maar nog niet echt spectaculair, grotendeels bekend want ik heb hier vaker gefietst, beetje doortraproutes nu met af en toe een mooi dorpje. Zoals het centrum van Papenburg en Naschke’s Garden, een prachtige wilde tuin opgericht door Ernst Naschke, inmiddels 94jaar. Helaas, er is geen koffie. En oude dorpjes als Apen en Ovelgönne, inmiddels via rustige landwegen.
Bijzonder is de ontmoeting met de fietsers op de pont over de Weser. Zij gaan wel naar de noordkaap, ik ben toch een beetje jaloers. Ze zijn ong. van mijn leeftijd en geboren in Nieuwveen en Langeraar blijkt. Nieuwveen is ook mijn geboortedorp en ligt naast Langeraar. Meteen passeren allerlei namen, oh ben jij er een van…? En ken je die? En die en die, zat die bij jou in de klas? Een foto kan niet uitblijven, de volgende keer als ze weer bij cafe Lelieveld samenkomen hebben ze genoeg gespreksstof!
We trotseren de ijzige wind over de Weser en bibberend kom ik op de camping van Sandstedt die overvol is vanwege een hondentoernooi! De mini-caravans zijn ook ‘ausgebucht’. Gelukkig is op de Weserhenne 2km verderop nog een plekje waar ik achter de heg kan staan. Echt uit de wind is het er nog niet. De tent is half opgebouwd als Britta, de eigenaresse die ik eerder had gesproken, terugkomt.
“Ik moet je effe wat laten zien”
Ik volg haar naar de kleine caravan aan de andere kant van het pad.
”Als je wil mag je hier vannacht slapenNou dat hoeft ze geen tweemaal te zeggen. Geen fluitende bijtende wind om mijn oren, geen blaffende honden maar aangenaam warm en heerlijk stil. Ik sleep al mijn spullen naar binnen, breek de tent weer af en krijg spontaan hulp van de overbuurman bij het opvouwen. Lekker hoor, even rechtop leven, slapen in een breed bed, niet de vochtige kou van de afgelopen dagen en ook alle ruimte voor Happy.
En dan, na 10 dagen tegen de koude harde wind in, is de wind de volgende dag ineens een stuk minder en dat in een heerlijk warm zonnetje. Ik mag best nog langer blijven hoor maar dit wil ik meemaken! Na een fotosessie voor facebook (Campingplatz Weserhenne) trek ik weer verder. In de zon fietst heel wat leuker. Het echt platte Duitsland ligt nu ook achter me, zacht glooiend fiets ik over rustige en smalle wegen, zelfs gravel en zo nu en dan een dorpje, ik heb de beste fietsdag tot nu toe.
Uit de wind is het zelfs echt zomers en daar ga ik even goed van genieten, het is toch tijd voor een rustdag. Met Happy rij ik max 4 dagen achtereen en dan een dag niet zodat ze kan bijkomen, ze slaapt dan zo ongeveer de hele dag in de tent, komt af en toe naar buiten om te eten en te drinken of om de honden het nakijken te geven. Die winden zich behoorlijk op met een poezenbeest in de buurt maar zolang ze niet te dichtbij komen interesseert het Happy niet. Maar waakzaam is ze wel. Aan de overkant breekt dan toch een hond door de omheining en stormt op Happy af die de aanval pareert met flink blazen, ze vliegt hem bijna aan. Ik sta er gelukkig niet per ongeluk tussen. De hond is wijs genoeg om op tijd van koers te veranderen en weg is ie. Ik blijf ook maar even uit de buurt van poes. Nog geen 10 minuten later ligt ze te rollen in het gras alsof ze alle honden uitdaagt, haha!
Een dag later is er weer een stevige wind, op kop, en ‘s nachts is het weer gewoon 5C. Ik volg inmiddels de Jutlandroute, zo ongeveer met hier en daar wat aanpassingen. Weer over rustige landwegen met grappige namen van dorpjes. De Schwebefähre bij het mooie dorpje Osten blijkt een enorme stellage, de brug met fietsers en voetgangers schuift langzaam het Ostekanaal over, hoog boven het water. Ik neem toch liever de brug. De Ostdeich langs hetzelfde kanaal is echt een mooi stukje met een hoog gehalte aan Hans-en-Grietje huisjes. Dan zie ik Grossenwörden aangegeven en Himmelpfoort, lekker dan, ben je eindelijk groot geworden sta je 10km verder al voor de hemelpoort. Ik neem wel een andere route, je weet maar nooit. Liever fiets ik via Glückstadt en Gross Wisch en over de Wischdeich! Inmiddels ben ik dus ook de brede Elbe overgestoken.
Zo kom ik ook bij Fährhaus Hodorf, misschien wel de leukste camping in Duitsland. Een groen sappig veld voor de tent, koken eten zitten onder dak, of binnenzitten als het koud is, het is weer zo ver. En gezellig gerund door hartelijke mensen. En oja, het zwemmeertje natuurlijk voor de liefhebbers. Niet missen!
De volgende dag is het grijs, echt retekoud maar windstil! Gelukkig maar want ik trap nog best wat hellinkies op. Niet echt noemenswaardig natuurlijk en ik kom ze allemaal goed op maar ze zijn goed om mijn conditie verder op te vijzelen.
Bootsmann is ook weer een kleine camping maar vooral leuk vanwege de bijzondere accommodaties, een woonboot of huisje direct aan het water. Wij nemen onze intrek in een rumtonnetje met mooi uitzicht op de Eider en de zonsondergang voor mijn neus. Met een nacht niet warmer dan 4C en een kacheltje in de ton voor de ijskoude ochtend goed besteed!
En zo peddel ik verder over rustige (land)wegen, steeds meer hellinkies, door een groen landschap, langs echte bakkers richting Denemarken. Na 2 weken afzien verbetert het weer langzaamaan, de wind is er nog steeds en nog steeds tegen maar minder krachtig, de nachten net iets minder koud en een lekker zonnetje. Mijn avondwasje is zelfs droog in de ochtend.
De camping in Haithabu blijkt alleen voor de Dauercampers geopend, de knorrige man is onverbiddelijk, ga maar naar de volgende camping 10km verderop. Dacht ik eens lekker vroeg aan te komen.
Langs een redelijk drukke weg trap ik ruim 10km om de laatste 5km over een mooie stille weg naar de camping in Missunde te komen waar ik hartelijk word ontvangen. Hier is het zo gek nog niet, een heus tentenveld met tafels en banken waar Happy haar nagels aan kan schuren en een mooi uitzicht op de baai van de Schlei. En heerlijk rustig. Het laatste stukje Duitsland is het mooiste stukje dat ik deze keer heb gefietst. Een groen groen landschap, licht heuvelachtig, het gaat alsmaar op en neer, kleine stille dorpjes met vooral witte huizen en de stevige wind uit het oosten zodat ik ook eens een keertje zij-meewind heb en zelfs een stukje echt de wind in de rug, wat is dat lekkerrr!
Camping Jarplund, tegen Flensburg aan is voorlopig de laatste in Duitsland. Hier ontmoeten fietsers elkaar, op weg naar het noorden of naar het zuiden, best gezellig. Ik scoor brokjes voor Happy, nieuwe tashaken – er is er een afgebroken – en nog wat handige inkopen want Denemarken is duur. En een stoer nieuw tuigje voor Happy, met doodskopjes erop, men is gewaarschuwd 😼 En een beanie!
Toch zit er ook een positief randje aan dit weer, ik heb geen spat regen gehad. Zelfs de aangekondigde stortbuien en klappen onweer in Groningen dreven ongemerkt voorbij en lieten slechts wat druppels achter in de vroege ochtend. Een dikke rand dus eigenlijk.
En dan fiets ik Polen binnen, het vierde land op deze tocht. Het verschil met Tsjechie is groot en direct merkbaar. Ik wil de Tsjechen, die over het algemeen introvert zijn, niet van onvriendelijkheid betichten maar i.t.t. vorige keren waren ze nog weleens echt chagrijnig en onverschillig. Het staat of valt kennelijk met of iemand Engels of Duits spreekt. De Polen zijn uitbundiger, spontaner, gastvrij, behulpzaam en over het algemeen makkelijk aanspreekbaar. Dat is mijn ervaring in elk geval en dat ligt me wel. Onderweg word ik nu diverse keren aangesproken en gaan de duimen omhoog, leuk he!
