Zo, hier wat ervaringen en indrukken van de eerste weken. Vertrokken op een hete dag met tegenwind naar kampeerterrein in Zeewolde. Bij Muiden is het fietspad weer opengesteld maar max snelheid voor de fietser is 10km/uur, ze willen het maar niet snappen. De route heb ik dit voorjaar al een paar keer gereden behalve door het bos. Na de saaie dijk is het Hulkesteinse bos een verademing en heerlijk stil, ik wist niet dat dit zo’n mooi bos is. De camping is echt stil, op de 6 velden staat hooguit een handjevol mensen, ik heb het achterste veldje voor mij alleen, het enige dat ik hier hoor zijn de vogels. Jee wat heb ik dit gemist!
De 2e dag is het moordend heet, niet gewend aan zoveel hitte ineens en met stevige bepakking nog steeds met de wind op kop, op en neer over de Veluwe. In Loenen ben ik misselijk van de hitte en blijf een dagje extra, zoveel mogelijk buiten de zon. Heel vanzelf is dat niet want eigenlijk had ik die 2e nacht ook moeten reserveren. Op die extra dag een paar plensbuien waarna het wat afkoelt en hoera! de wind komt voor mij nu heel gunstig uit het zuidwesten. En ook heel leuk, ik kom hier zo maar Frouke tegen die mijn eerste actiefoto maakt.
Nog wat Veluwse heuvels over en dan met een stevige zuidwestenwind zoef ik een stukje langs de IJssel, hobbel door de mooie bossen waar ook de Valkenbelt ligt, langs de mooie Berkel en het laatste stukje polder naar ‘t Scharvelt in Haarlo. Hier wordt elke fietser nog steeds verwelkomd, wel of geen reservering. Fijne camping met gezellige mensen met hart voor het kampeerleven. Ook hier blijf ik een extra dag, nog even genieten van zo’n heerlijke omgeving, de luxe van een perfecte douche en het simpelweg buitenzijn en slapen in mijn tentje op een natuurterrein. In Borculo bezoek ik het brandweermuseum en stormrampmuseum. In 1925 is in Borculo tijdens een orkaan die nog geen 10 minuten duurde het halve dorp weggevaagd.
Door alle gezelligheid kom ik amper weg bij ’t Scharvelt maar dan gaat het kris kros door de polder naar de grens met Duitsland. Via een olifantenpaadje en grenspaaltje nr. 810 naast het maisveld ben ik dan in Duitsland bij Zwillbrock en de flamingo’s. Wat jammer dat ze zo veraf staan, prachtige dieren!
Ik zit nu op de R1. Vanmorgen was ik al niet bepaald met zonnig weer vertrokken en de lucht wordt alsmaar grauwer, grijzer, bijna zwart en af en toe valt een klein spetterbuitje. Ik neem de kortste weg naar Gescher waar een camping is maar ik neem de waarschuwingen voor lief en duik een hotelletje in. Net op tijd want even later barst een bui los die tot de volgende dag 17.00u duurt, jemig, het komt met bakken uit de lucht. Daarna komt ook meteen de zon tevoorschijn. Te laat om nog te vertrekken. Nu al twee nachten achter elkaar in een hotel was niet echt het plan.
In Duitsland gelden strengere maatregelen i.v.m. corona dan in NL. In alle publieke binnenruimtes moet men een ‘Mund- und Naseschütz’ dragen. In de supermarkt, ook op de straatmarkt trouwens en ook in het hotel. Met een mondkapje op mijn tassen naar boven sjouwen pffft…. toch maar niet 🙂 Ook in de ontbijtruimte moet je dat ding op maar eenmaal aan je tafel hoeft dat niet meer. Ontbijtbuffet: kapje op muesli pakken naar tafeltje kapje af, kapje op broodjes halen terug naar tafeltje kapje af, ojee boter vergeten kapje op boter halen naar tafeltje kapje af, ahja lekker een eitje, kapje op eitje halen terug naar tafeltje kapje af, gelukkig staat het zout op tafel. Dat is toch best even wennen!
Net buiten Gescher staat een groot bord in een hooibaal geprikt ‘zonnebloemen snijden en plukken is gewenst’ met een geldkistje ernaast, voor het goede doel, wat origineel. Maar ik ben of te vroeg of te laat want ik zie geen enkele zonnebloem. Ik had er graag een op mijn fiets gezet.
Fijn, goeie berichten!
Als je weer terugkomt in Amsterdam kunnen we in Durgerdam ook flamingo’s gaan kijken. Er zijn er vijf (of waren het er zeven?) neergestreken te zijn.
Geniet zo door!